In Augustus 2000 werd er door de fiat 126 club een rit georganiseerd naar de fiat fabrieken in Bielsko Biala. Ik had al eens eerder aan de poort gestaan maar kon er toen niet in vanwege de ontwikkeling van de cinquecento.

Die reed daar overigens al onder de naam FIAT-x rond.

Het was de laatste mogenlijkheid want geruchten deden de ronde dat de produktie van de fiat 126 zou stoppen.Het gerucht bleek waar want op 26 September rolde de laatste 126 van de band. Deze is nu te bewonderen in het fiat Museum in Turijn. De laatste serie fiat 126 werden Town genoemd voor de verkoop, en de allerlaatste 300 heten Happy End...

Natuurlijk was het mij er veel aan gelegen om dit mee te maken !

Hieronder een verslagje dus:

Ik heb met veel plezier meegedaan aan de rit naar Polen. Het was een langgekoesterde wens om eens te zien hoe de fiat eigenlijk gebouwd werd. Het is dan ook heel raar om na zo'n lange rit (1600 km) dan oog in oog te staan met de productielijn.

De reis zelf was al een belevenis op zich! Ik vertrok later dan de anderen om dat mijn winkel nu eenmaal ook door moest gaan. Uiteraard bracht ik mijn eigen fiat 126 BIS mee die rechts gestuurd is. Onderweg kreeg ik er een en al aandacht mee, welke juist op dat moment niet helemaal gewenst was want ik moest naar Polen en snel ook, want anders zou ik het hele spectakel nog missen ook!

De route die de ANWB (mijn vorige werkgever) had uitgestippeld voor de club bleek een catastrofe te zijn in mijn ogen. Ik krijg er nog hoofdpijn van als ik eraan denk. De wegen in Oost Duitsland Zijn volledig kapotgereden en de betonplaten liggen schots en scheef achter elkaar. Halverwege lukte het mij niet meer om verder te rijden en ben ik langs de weg in de auto gaan slapen. De vorige dag kwam ik een Pool tegen die met jawel een kapotte Bis stond. Hij moest nog zo'n 300 km tot aan de grens en het bleek dat hij in de buurt van mijn route moest zijn. Ik heb besloten om hem dan ook op sleeptouw te nemen. Dat maakte de reis er niet gemakkelijker op. Bij aankomst aan de grens stonden de douaniers heel raar te kijken met die twee fiatjes achter elkaar. De Pool had een afgebroken dynamo en door de klap was zijn oliedeksel eraf. geslagen.Ook de ontsteking had geen kap meer en met plastic zakjes en een heleboel olie en water wist hij de boel weer redelijk aan de praat te krijgen.Nadat ik de accu wat had bijgeladen (koeling trekt heel veel stroom) Wij reden zo samen op voor enkele tientallen kilometers waarna ik hem toch weer op sleeptouw moest nemen. In ieder geval had mijn motor nu even rust gehad!

oen ik aan het eind van de dag in Oswiegem kwam heb ik nog een uitgebreide zoektocht kunnen ondernemen naar eventuele familie die daar in het kamp zouden kunnen hebben verbleven. Heel indrukwekkend en een ervaring die ik zeker niet had willen missen .Ik voelde mij verplicht om daar eenmaal in de buurt ook met eigen ogen en gevoel te ervaren hoe ontastbaar wreedheden zijn voor de nabestaanden.Op de camping aangekomen die moeilijker te vinden was dan ik dacht bleek iedereen aan de barbecue of zoiets te zitten .

De volgende dag reden wij nadat ik de verhalen van de heenreis gehoord had naar de fiat fabrieken in colonne.

Wij werden ontvangen door de directie Fiat Poland en na een korte presentatie gingen wij het walhalla van de fiat 126 liefhebbers in!

Iedereen werd gelijk enthousiast en begon foto's te maken (toestemming). Er werden fiats 126 samen met Uno.s gebouwd op een lijn tegelijk. De directeur vertelde dat de hele lijn dicht ging maar voor mij als onderdelen leverancier in Nederland was het des te leuker om te zien hoe er bakken met koplampen , dashboards en komplete draagarm units werden aangevoerd. Ook de spuiterij is al een noviteit op zich, wist U dat alle auto' s met de hand worden nageschuurd?

Uit dezelfde fabriek komen de Marea, Palio weekend, Cinquecento en nog veel meer modellen die wij nu dagenlijks op de weg tegen komenDe fabriek werd in 1996 Zelfstandig en door de nieuwe eigenaar werd toen gelijk een kontrakt getekend met fiat om uitsluitend voor fiat te produceren . Daardoor moesten alle medewerkers op Cursus in de oude lingotto fabrieken in Turijn, en is de Kwaliteit nu in Polen beter dan ooit.

Na een afscheidswoord en de gebruikelijke vragenronde gingen wij weer terug naar de camping. Op de terugweg naar Nederland opperde ik de keuze om anders te rijden, binnendoor. Omdat wij tenslotte toch niet harder dan 95 gemiddeld zouden rijden maakt het niet zoveel uit in afstand en het is een hele mooie route.

Ik ken het gebied redelijk goed omdat ik ook vaak in polen ben geweest. De zogenaamde smokkelroute die wij reden was veel beter geplaveid en bovendien erg leuk om te rijdenDeze route kwam ik op het spoor doordat een lifter vanuit Duitsland mij ooit eens had laten zien hoe je snel en zonder uitgebreide controles door de grens kon komen.

Ik loodste samen met een andere deelnemer (ik ben je naam even kwijt) die de rij in de gaten hield de groep door polen heen. Aan het eind van de dag moesten wij kiezen :of naar het noorden of nog een stukje verder West waards naar de volgende camping Het begon wat te morrelen onder de rij want de dag werd nu wel erg lang, maar ver was het niet meer. Wij zaten inmiddels al bij Potsdam. Het was een heel leuk gezicht om achter je een hele rij " vuurvliegjes"te zien rijden. Allemaal met de zelfde afstand tussen de koplampen.

De camping eigenaar was zo vriendelijk om ons nog van een plek op de parkeerplaats te voorzien. Wat was dat brood daar trouwens lekker! Die ex Oost Duitsers weten wel wat bakken is!

Mijn Boete voor te hard voorop rijden heb ik trouwens nog niet binnen (flats!).

In de dag die volgde reden wij onder begeleiding van Erik Stremmelaar weer naar Nederland Al met al een hele geslaagde reis met een hele geslaagde begeleiding die het soms best zwaar te verduren kreeg van de deelnemers en de gebeurtenissen.

Ik heb in ieder geval genoten!

Pim Sonnenberg